چین در سال‌های اخیر، سرمایه‌گذاری عظیمی در بخش انرژی‌های تجدیدپذیر انجام داده و به عنوان بزرگترین تولیدکننده و صادرکننده تجهیزات انرژی پاک مانند پنل‌های خورشیدی، توربین‌های بادی، باتری‌های لیتیومی و خودروهای برقی شناخته می‌شود. این تحولات، پیامدهای قابل توجهی برای کشورهای در حال توسعه به همراه دارد.

کاهش هزینه‌های تولید تجهیزات انرژی پاک در چین، امکان دسترسی گسترده‌تری را برای اقتصادهای نوظهور به این فناوری‌ها فراهم کرده است. بسیاری از این کشورها پیش‌تر به دلیل محدودیت‌های مالی، قادر به توسعه زیرساخت‌های انرژی تجدیدپذیر نبودند. این امر می‌تواند فرآیند گذار به انرژی‌های کم‌کربن را در این کشورها تسریع بخشد.

با این حال، وابستگی روزافزون به زنجیره تأمین چین، ممکن است نوع جدیدی از وابستگی فناورانه را ایجاد کند؛ مشابه وابستگی به غرب در حوزه انرژی‌های فسیلی. این وضعیت می‌تواند نفوذ سیاسی و اقتصادی چین را در بازارهای در حال توسعه افزایش دهد.

کشورهایی که دارای منابع معدنی مورد نیاز برای تولید باتری‌ها (مانند لیتیوم، نیکل و مس) هستند، می‌توانند از این فرصت بهره‌برداری صنعتی بیشتری داشته باشند؛ البته مشروط به اتخاذ سیاست‌های صنعتی و نظارتی کارآمد برای جلوگیری از خام‌فروشی.

گسترش انرژی‌های پاک و فناوری‌های ذخیره‌سازی برق، مدل اقتصادی نیروگاه‌های فسیلی را تحت فشار قرار داده و چالش‌هایی را برای کشورهایی که به صادرات نفت و گاز وابسته هستند، ایجاد می‌کند.

تلاش چین برای رهبری در بازار انرژی‌های پاک، همزمان فرصت‌ها و ریسک‌هایی را برای کشورهای در حال توسعه ایجاد می‌کند و نتیجه نهایی به نحوه مدیریت راهبردی دولت‌ها در جذب سرمایه‌گذاری و تنظیم روابط تجاری با چین بستگی دارد.